لازمه ی یک انتخاب خوب
خودشناسی و خودآگاهی خوبه
.
ما آدمها از زمانی که به دنیا میایم، به خاطر والدین و اعضای خانواده گسترده، محیط و حتی ژنتیک و از همه مهمتر نشدن نیازهای درونی و روانی مون مثل امنیت، محبت، عشق، دلبستگی، ثبات، ارزشمندی و عزت نفس و حتی عدم پذیرش ناکامی دچار آسیب هایی میشیم. حالا بعضی ها کمتر، بعضی ها بیشتر.
این آسیب ها تو عمیق ترین لایه های درونی و وجودی ما رخنه میکنن و به موازاتِ اینکه در سیر رشد هرچه بیشتر تکرار بشن، اوضاع وخیم تر میشه.
اوضاع ازاین جهت وخیم میشه که وقتی بزرگسال میشیم، حالمون خوب نیست، انگار درونمون تُهی هست، زندگی پوچ و بی معناست، احساس بی ارزشی و دوست نداشتنی بودن همه وجودمون رو در بر میگیره، بی کفایتی دست از سرمون برنمیداره، ترس از دست دادنِ مداوم، دمی آرامش داشتن رو ازمون میگیره.
با این حال درونیِ بیقرار و ناآروم و پرتنش، وارد رابطه ها میشیم، انتظار داریم اون آدم روبه رو مرهمی باشه برای زخمهای درونیِ ما. حال بدمون رو خوب کنه و همه اون نیازهای نشده رو یکجا پاسخگو باشه. تو رابطه فعلی با پرتوقعی، با خشم ، با کنترلگری، با چسبیدن، با قضاوت کردن، با متهم کردن واکنش نشون میدیم. طرف مقابل فاصله میگیره، دورتر میشه، میره و ما میمونیم و حجم انبوهی از احساساتی که بارها و بارها برامون تکرار شده. طرد، غم، خشم، سوگ، بی ارزشی
دورِ معیوبی که مدام تکرار میشه. یک جایی باید خودخواسته تلاش کنیم این چرخه ی معیوب رو قطع کنیم. گذشته رو نمیشه تغییر داد، اما عملکرد امروزمون رو میتونیم تغییر بدیم، اما میتونیم گذشته رو تداوم ندیم و این سهم و نقش ماست و این مسئولیتِ ماست، چون الان دیگه اون بچه ی کوچیک دیروز نیستیم.
درباره این سایت