مراقبه برای مبتدیان:
برای برخی از افراد، دعا درخواست کمک از خداوند است و مراقبه گوش دادن به پاسخ خداوند ساکت کردن افکار از طریق مراقبه، آرامشی درونی را به ارمغان می آورد که ارتباط ما با خداوند را برقرار می سازد.»
به بسیاری از ما گفته شده: در هنگام فراگیری مراقبه صبور باشید. برای اینکه بدانیم "برای" چه چیزی "گوش دهیم"، تمرین لازم است.»
از اینکه فردی این مسئله را به ما گفت خوشحالیم، یا اینکه بسیاری از ما پس از یک یا دو هفته از مراقبه دست کشیدیم. در چند هفته اول شاید هر روز صبح می نشستیم، افکار خود را ساکت می کردیم و همان طور که کتاب پایه گفته، "گوش می دادیم"، اما چیزی "نمی شنیدیم." شاید تا اینکه واقعاً اتفاقی رخ دهد، چند هفته بیشتر طول کشید. حتی اتفاقات پس از آن نیز چندان چشمگیر نبود. وقتی پس از پایان مراقبه هر روز صبح خود برمی خواستیم، نسبت به زندگی خود قدری احساس بهتری داشتیم، با کسانی که در طی روز با آنها برخورد می کردیم، قدری بیشتر همدردی می کردیم و با نیروی برتر خود کمی بیشتر در ارتباط بودیم.
برای اکثر ما در این آگاهی چیز چشمگیری وجود نداشت—نه برق آذرخش و نه رعد تندر. اما چیزی ساکت ولی قدرتمند وجود داشت. وقت صرف می کردیم تا نفس و عقاید خود را از سر راه برداریم. در این فضای روشن، ارتباط آگاهانه خود را با منبع بهبودی روزانه، یعنی خداوندی که درک میکنیم، بهبود می بخشیدیم. مراقبه چیز تازه ای بود و به صرف وقت و تمرین نیاز داشت. اما پس از انجام آن، مانند همه قدمها مؤثر واقع شد.
برای آگاهی از اراده خداوند برای من "گوش دادن" را تمرین می کنم، حتی اگر هنوز نمیدانم برای چه چیزی "گوش می دهم".
می ,مراقبه ,پس ,اینکه ,چیزی ,خداوند ,پس از ,خود را ,چه چیزی ,برای چه ,می کردیم
درباره این سایت